You’ve got talent! Doe je dat wat echt bij je past?
Een singer-songwriter op het podium, zo goed! Van keihard tot fluisterzacht. Met een bereik van hier tot Tokio. Iemand die echt zijn talent gevonden heeft. Wat heeft God daarmee te maken? En hoe wordt zo’n optreden, van iemand die ik tot dan toe niet kende, ineens een eyeopener voor mijn eigen leven, mijn eigen talenten?
Geraakt door talent
Eind vorige maand dompelde ik mezelf twee dagen onder in muziek, kunst en een sfeervol festivalterrein gevuld met intrigerende mensen. Na anderhalf jaar stilte op dat front, was het extra genieten van die paar festivals die wèl door konden gaan. Zo stond er die zaterdagavond een singer-songwriter op het podium met een geweldige stem. Hij kon rauw en hard de tent vullen met zijn zang, maar ook heel klein en kwetsbaar, verstild zelfs. Het raakte me. Omdat goede muziek me raakt. Omdat ik weer op een festival was. Maar ook omdat ik me realiseerde hoe getalenteerd de zanger was.
Talent van God
Bij veel jonge talenten op het festival liepen ook de ouders door het publiek, herkenbaar aan eindeloos flitsend fototoestel en een enorm brede, trotse grijns. En ineens schoot me door het hoofd: hoe trots zou God wel niet zijn op deze muzikanten? Ik bedacht me hoe ik geloof dat God deze muzikanten en zangers een enorm talent meegegeven heeft. En hoe ze dit durven in te zetten. Sommigen nog aarzelend, hun mogelijkheden ontdekkend. Anderen zelfverzekerd en krachtig.
Trotse God
Hoe trots kun je dan zijn als God? Op de timmerman met de twee rechterhanden, die alles kan maken wat hij bedenkt. Op de verpleegkundige met een enorm groot hart en daadkrachtige handen, die weten te helen en te troosten, die kracht geven en steun. Op de leraar die haast eindeloos geduld heeft, om zijn leerlingen iets mee te geven, van zijn vak, van het leven zelf?
Op je plek zitten
Afgelopen week startte ik met een nieuwe baan, best een beetje twijfelend met alles nieuw. Maar toen ik eenmaal in de klas zat en mijn handen uit de mouwen kon steken, mijn geduld en inzicht inzetten, toen de leerlingen ‘Juf! Juf!’ ook mij hun vragen kwamen stellen, toen wist ik meteen weer dat ik op mijn plek zat. Een plek waar mijn talenten, mijn mogelijkheden tot hun recht kunnen komen. Dat God trots op mij is voor wat ik daar doe. En dat ik van daaruit ook trots op mezelf mag zijn. Niet hoef te twijfelen, maar vertrouwen op wat ik kan.
Het onderste uit de kan
Weet jij wat je talenten zijn? Wat er echt ingebakken zit in jou? Zo eigen als je stem, of de handigheid van je handen, je inzicht in getallen? Doe je dat waarvoor je talent hebt? Hoe trots is God op de mensen die het beste uit zichzelf halen. Die hun talenten inzetten. Die het onderste uit de kan van hun mogelijkheden weten te halen. Of die van hun passie hun beroep hebben gemaakt. Als je de weg van je talenten volgt, kun je de plek vinden waar je echt tot je doel kunt komen. En vaak voeg je dan ook iets toe aan het leven van anderen!
Doe jij wat er echt bij je past? Wat houdt je daarin tegen?
