Zo vier ik Pasen dit jaar
Er gaat veel niet door, maar het verhaal van de opstanding van Jezus wel. Hoe vier je Pasen in deze rare tijd? Een tijd waarin we eenzaam zijn, opgesloten, onrustig en angstig misschien. Lees hier de reacties van het team van MijnKerk op deze vraag.
Daniëlle: “We hebben meer te vieren dan we ons bewust zijn”
Wat een vraag. Ik weet het niet goed. Voordat de wereld stil kwam te liggen, lag de mijne al ondersteboven. Door een ernstig ziek familielid, gaan geen van de “normale” dingen door. Met elkaar naar een paasviering van het koor waar zij zingen, geen paasbrunch, geen paaswandeling met de familie. Ik wilde eerst helemaal geen Pasen meer vieren. Doordat iedereen thuis zit, is er ook geen paasviering met mijn leerlingen. Het voelt alsof je met extra lege handen staat dit jaar. Pasen is ondanks al die chaos voor mij een bevestiging dat er óók voor mij betaald is. Dat ik met al mijn worstelingen en zeker met mijn “extra” lege handen het cadeau van Pasen mag ontvangen. Dat vervult mij met een gevoel van dankbaarheid. We hebben misschien meer te vieren dan we ons bewust zijn. Dus ik ga denk ik gewoon alsnog een wandeling maken met mijn vriend, de Passion kijken, een mooi boek lezen en een bescheiden, smaakvolle brunch klaarmaken.
Annette: “Gewoon bij elkaar zijn”
Je weet pas wat je mist, als het er niet is zijn woorden die de afgelopen tijd pas echt tot me doordrongen. Wat is het gewoon om feestdagen in elkaars nabijheid te vieren, te beleven. “Wat ga je doen met Pasen?” Ik had er nog helemaal niet over nagedacht. De vieringen in de stille week en op paasmorgen zijn al zoveel jaren zo’n vaste traditie. En daarna met vrienden de Paasdagen doorbrengen hoort daar ook bij. De vraag overviel me eigenlijk een beetje. Ik legde de vraag neer in ons gezin en ik hoopte op een uitgewerkt programma voor de paasdagen. Maar ik kreeg als antwoord: “mam gewoon bij elkaar zijn, the Passion op donderdag kijken (of een oude versie daarvan), we maken op zondag een brunch en verder niks”. Stil worden in elkaars nabijheid is eigenlijk meer dan voldoende.
Otto: “Ik beleef het van dag tot dag”
Elk jaar beleef ik het verhaal van Pasen van dag tot dag. Op Witte Donderdag dek ik de tafel wit. Met matses en suiker, met rode druivensap, en natuurlijk het normale eten. Ook bij het Laatste Avondmaal van Jezus, dat die dag centraal staat, stond er meer op tafel. Het was tenslotte het Joodse Paasfeest. Er branden twee kaarsen in kandelaars waar ‘Jeruzalem’ op staat. Hoeveel er om die stad ook gevochten wordt, in het geloof blijft het de stad van vrede. Ik lees dan heel bewust, en ’s avonds ook in de kerk, dat Jezus op deze dag het brood brak en de wijn deelde. ’s Avonds ruim ik de tafel leeg voor Goede Vrijdag. Ergens in de dag lees ik het hele lijdensverhaal, of kijk The Passion terug. Ergens in de dag leid ik een viering waarin de Paaskaars uitgaat. Dat moment grijpt me altijd aan. Nooit doof ik een kaars, ik steek hem altijd aan. Als teken van hoop. Nu doof ik de kaars. Zaterdag is het stil. De dag drukte op me. En toch zoek ik woorden van hoop. Ik kan geen paaspreek schrijven vóór Goede Vrijdag, maar op Stille Zaterdag moet ik ook altijd even ergens doorheen. En dan ’s avonds laat en eigenlijk pas ’s ochtends vroeg valt er een last van me af: Jezus is opgestaan! Natuurlijk ,dat is al lang geleden gebeurd, maar ik beleef het elk jaar opnieuw. Gelukkig. We zijn niet alleen. Jezus leeft. Gefeliciteerd!
Sjoerd: “Paasbrunch en paaseieren zoeken”
Ik heb gek genoeg meer met de Stille Week dan met het Paasfeest zelf. Ik hou van de verstilling in kortere vieringen op Witte Donderdag en Goede Vrijdag, meer nog dan het grote volksfeest van Paasmorgen. Ik denk dat ik in deze coronatijden in de ochtend even een online-viering van een katholieke kerk meepik: ik hou van de liturgie, van het mooie kerkgebouw en van de eeuwenoude rituelen en katholieken hebben daar nu eenmaal meer kaas van gegeten dan protestanten. Na de paasbrunch bij mijn ouders volgt altijd het paaseieren zoeken door de kinderen. Dat zijn eigenlijk de twee voor mij belangrijkste paasrituelen: het vieren dat Jezus de Levende is (tot op deze dag aan toe) én het doorbrengen met je familie en gezin. Wat wil een mens nog meer?
Niels: “Ik luister graag naar muziek”
Dit jaar vier ik Pasen anders dan anders. Ik ga normaal gesproken naar de kerkdiensten deze week. Dat zorgt ervoor dat ik het hele verhaal, van Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Paasmorgen helemaal beleef. Dat vind ik waardevol. Gelukkig gaan de diensten wel door, maar we zenden ze uit, zonder aanwezig publiek. Zo is het toch mee te maken. Ook keek ik voorgaande jaren graag naar The Passion, maar ook dat gaat niet door. Hopelijk volgend jaar weer. Waar ik tenslotte graag naar luister – dit jaar online, is de Matthäus- of Johannespassion van Bach. Voor mij vertolkt die muziek prachtig de inhoud, sfeer en betekenis van de Goede week.
Janneke: “Natuur en spelletjes doen”
Dit jaar vieren we Pasen noodgedwongen op een woonboot. We gaan eerst lekker uitslapen en daarna met z’n allen uitgebreid ontbijten. Normaal gesproken gaan we met z’n allen naar de kerk met Pasen dat gaat ‘m nu niet worden. We gaan aan de slag met het materiaal van de EW Huiskerk. Samen het paasverhaal lezen en daarmee aan de slag. Een mooie manier van kerk-zijn die goed past bij ons huidige leven. Daarnaast gaan we nog even een lekkere wandeling door de natuur maken en gezellige spelletjes doen. Pasen is voor mij het belangrijkste feest. Als ik er bij nadenk wat Jezus voor ons/mij gedaan heeft, raakt mij dat iedere keer weer. Dat God zijn zoon geofferd heeft voor ons/onze zonden. Niet te bevatten.
Geesje: “Ik zoek bezinning in muziek”
Ik vind het in deze tijd moeilijker dan andere tijden om me te richten op Pasen. Ik ben druk met de kinderen thuis en andere werkzaamheden lopen ook gewoon door. Ik heb me voorgenomen om de komende tijd bezinning te zoeken in muziek. Door liedjes van The Passion te luisteren, zowel die van Adrian Snell als de televisieshow. Daarmee kan ik me toch richten op wat Pasen betekent en dat juist ook in deze tijd God, door Jezus en door Pasen, heel dichtbij is.
Wilco: “Ik hoop op rust”
Normaal gesproken beleef ik de vieringen op Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen binnen de kerkmuren. Pasen is voor mij indringender dan Kerst. Een bewustwording van de verstilling, het lijden en de opstanding; leven van donker naar licht. Maar dit jaar? Dit jaar houd ik me vooral bezig met deze vieringen online doorgang te laten vinden; opnames, streaming, zoeken en creëren van gemeenschap op geheel andere wijze. Samen met voorgangers, commissieleden en de vrijwillige inzet van velen. Intensief en veel werk, naast het andere thuiswerk dat ook veelal (beeld)bellend verricht moet worden. Ik hoop op een een rustige 1e en 2e Paasdag waarop ik niet alleen terug kan kijken op mooie vieringen, maar ook het Licht van Pasen tot me door kan laten dringen, net als de jaren hiervoor…
Sandra: “Een nieuw begin maken”
En dan krijg je de vraag: hoe ga je Pasen dit jaar vieren? Het zette me even stil. Dat is op zich al wonderlijk, want zo dynamisch is t leven tegenwoordig niet. Zoals iedereen in dit land die geen ‘vitaal’ beroep heeft zit ik al weken thuis. Nog meer dan anders. Het hele leven speelt zich nu even af op deze vierkante meters. We weten waar we t voor doen. En al helemaal als je tot de risico groep behoort. Dat voel ik zelf heel goed omdat ik daar ook toe behoor. Pasen… het lijkt nog zo ver weg. Maar wat er ook gebeurt, het is het zo waard om Pasen toch te vieren. Ook al loopt alles anders dan ik me ooit had kunnen bedenken. Dit jaar ga ik met thee en paasbrood voor de tv zitten en naar de Paas- coronaviering kijken. Daarna dekken we de tafel voor een uitgebreid paasontbijt. Met z’n drieën en hopelijk met z’n vieren. Wat zou dat geweldig zijn. Mn schoonzoon was ziek door corona en eindelijk aan t herstellen. Als hij minimaal 24u klachtenvrij is dan is hij erbij! Ieder minimaal op 1,5m afstand. Het zou bijna lachwekkend zijn als je niet wist dat die afstand echt nodig is… Ik hoop dat ik later op de dag misschien m’n zoon en schoondochter kan zien, al houden we afstand en is een knuffel er niet bij. Mocht dit niet lukken dan gaan we facetimen. En natuurlijk bel ik m’n ouders! Pasen is voor mij een nieuw begin. Zo onlogisch en onvoorstelbaar. Dat voel ik nu ook werkelijk aan den lijve. Ik hoop dat we gauw met elkaar een nieuw begin kunnen maken!
Hoe vier jij Pasen dit jaar?
Foto: Annette Bronckhorst
Wim
Hoe wij Pasen vieren.
Rond 6 uur werd ik vanmorgen wakker, ik dank God voor de goede nachtrust en vraag of Hij mij ook vandaag wil leiden. Maak het ontbijt klaar voor mijn vrouw en mij, zet later in de huiskamer enige leuke Paasversieringen neer! Neem me voor te letten op mijn gewicht en niet teveel te eten en te snoepen. Zet koffie en samen luisterden we naar “De dominee komt voorbij” van de regionale radiozender. ’t Bleek een dominee uit Barchem te zijn met een mooie preek in het Achterhoeks*, eenvoudig en herkenbaar. “t Gaat over een opstandige puber die tegen zijn vader zegt wel te weten wat hij met de wereld zou doen als hij God was………………….! Door zulke preken voelen wij ons meer verbonden met de ander. Het zijn echte mini-vieringen; vandaag dus een viering in de dop.
Deze Paasdagen brengen we thuis door, net als vele anderen, eenvoudig! We hopen en bidden -vaak stil in onszelf- om genezing en verbetering. In de eerste plaats van de Corona-zieken, maar zeker ook van natuur en milieu. We genieten zeer van de rust om ons heen, van de sterk afgenomen criminaliteit en lucht-vervuiling. Dat alleen al is een enorm geschenk, waarvoor we oprecht dankbaar zijn.
Terug naar de preek…… De vader springt op van zijn stoel, rent naar de voordeur en komt dan terug bij zijn zoon. Deze is erg geschrokken en vraagt aan zijn vader of hij boos op hem is. “Welnee,”zegt zijn vader, maar ik nodig je uit in de wereld te doen wat jij denkt dat God zou doen.
Wim
12 april 2020—————————————————————————-
*Mocht je de preek niet gehoord hebben: de komende week is hij te lezen op gld.nl , “Zin in Zondag” en dan doorklikken naar “de dominee komt voorbij”!